Եթե ծիծեռնակ կամ ճնճղուկ մտներ տուն՝ բնակիչները այդքան չէին անհանգստանա: Պակաս վրդովված ու անհանգստացած չեն նաեւ Ստեփանյանների հարեւանները: Արդեն մտածում են՝ ամառը պատուհան բացել չի լինի: Ագռավները տարեցտարի շատանում են, ծտերն էլ վերանում են՝ մտահոգվում է խորհրդային տարիներին Վանաձորի ձեռնարկությունների բուսաբան Վլադիմիր Մաթեւոսյանը: «Ծիտը գնում է ծառի ու ծաղկի վրա, բայց քանի տարի է՝ ծաղկած ծառ էլ չենք տեսնում, դեռ բողբոջած՝ անունն էտ են դնում, մինչեւ քոքը կտրում: Այսպես որ շարունակվի, Վանաձորի անունը կփոխվի, Ագռավաձոր կդառնա»,- ասում է 84-ամյա բուսաբանը:
Վանաձորի քաղաքապետարանի կոմունալ-տնտեսության եւ բարեկարգման բաժինը նախ ցնցվեց լուրից, ապա տեղեկացրեց, որ ագռավների դեմ պայքարը կոմունալ բաժնի գործը չէ: Լոռու մարզային որսորդմիությունից էլ հանգստացնում են՝ ագռավը վախկոտ, անվնաս թռչուն է մարդկանց համար:
Մինչ այլայլված բնակիչները փորձում էին հասկանալ ում դիմել, շենքի բակից բարձր հայհոյանքը բոլորի ուշադրությունը գրավեց: Պարզվեց, այս անգամ ագռավը ծրտել էր բնակչի գլխին: Եթե հավատանք ժողովրդական առածին, թե ծտի ծերտը բախտավորություն եւ հաջողություն է, դժվար չէ ենթադրել, թե ագռավի օգնությամբ «բախտավորված» ու միաժամանակ ագռավներից հոգնած վանաձորցու համար ինչը կլինի երջանկություն ու բախտ:
ՆԵԼԼԻ ԴԱՎԹՅԱՆ
Լուսանկարները՝ ԼԻԼԻԹ ՅՈԼՉՅԱՆԻ
0 коммент.:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.