Sunday, May 1, 2011

ԱՎԱՆԴՆԵՐԸ ԹՈՂ ՄԵԶ ՏԱՆ. ՄԵՐ ԽՆԱՅՈՂՈՒՐՅՈՒՆՆԵՐՆ ԵՆՔ ՈՒԶՈՒՄ

 -85 տարեկան եմ, սպասում են մեռնեմ, որ ում տան իմ կոպեկ-կոպեկ հավաքած փողերը,-սրտնեղել էր վանաձորաբնակ Արմենակ Սաղաթելյանը: Եկել էր հանդիպելու ՀՀ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարար Արթուր Գրիգորյանի հետ: Նախարարն իր պաշտոնավարության ընթացքում առաջին անգամն էր Լոռու մարզում: Այստեղ էր ՀՀ նախագահի հանձնարարականով: Նպատակը` տեղում ծանոթանալ մարզի բնակիչների խնդիրներին: Իսկ նրանց խնդիրներն ավանդներն ստանալու կետում` նույնանում են.
  - Տղաս ավտովթարից հաշմանդամ է դարձել, 22 տարեկան է, ուժեղ սնունդ և լուրջ բուժում է անհրաժեշտ, գուցե նախարարն օգնի, ետ ստանամ իմ բանկի փողերը,-ներկայացրեց իր խնդիրը Սուսաննա Վարդանյանը:
 - Մասնագիտությամբ տնտեսագետ եմ, բայց ոչ մի կերպ չեմ կարողանում իմ 30հզ. դրամ թոշակով տնտեսությունս կառավարեմ, եկել եմ նախարարից խորհուրդ հարցնեմ,-կիսահեգնելով իր վիճակը ներկայացրեց 65-ամյա տնտեսագետ թոշակառու Սիրան մայրիկը:
 - 30 տարի Շոլկի ֆաբրիկայում եմ աշխատել, քոռացել եմ, բայց բերանիցս կտրել, բանկ եմ գցել փողս`նեղ օրվա համար, հո մուրացկան չեմ, իմ աշխատածն են հետ ուզում, ինչի չեն տալիս, սպասում են գնանք ես աշխարհից,-տիկին Մանուշակի խոսքն է:
  Հարյուրավոր մարդիկ էին հավաքվել Լոռու մարզպետարանում` իրենց խնայողությունները ստանալու մասին լավ լուր լսելու ակնկալիքով: Հանդիպեցին նախարարի, նրա աշխատակազմի հետ… ու գնացին….

                                                  ՆԱՐԻՆԵ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ

0 коммент.:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.